به گزارش سرویس فضای مجازی خبرگزاری فارس به نقل از - انسانی که کار خاصی ندارد و اوقاتش را به بطالت میگذراند و برایش مهم نیست که چقدر میخوابد و چگونه از زمانش استفاده میکند، کمتر مراقب غذای خود است و بیشتر به فکر لذت بردن از غذا است. اما انسانی که هدف‌های بزرگی دارد و برایش مهم است که در اوقات فعالیت بتواند به بهترین شکل کار کند و بیشترین بهره را از زمان خود ببرد، ناچار است به تغذیه خود دقت کند. هرچه شخص کارش و زمانش مهمتر و حساستر باشد، حساسیت تغذیه اش نیز بالاتر می‌رود، کشورها نیز چنین هستند. شاید اگر ایران کشوری بود در ردیف کشورهای دیگر که نه افق بلندی داشت و نه دشمنان کمربسته ای، الگوی تغذیه در آن به اهمیت کنونی نبود، اما ایران اکنون در حساسترین دوره های تاریخ جهان، حساسترین نقش را برعهده دارد و از این رو تغذیه در کشور ما نیز به همین میزان امری خطیر و حساس است.