در زندان مرکزی پیشاور حدود ۴۰۰ افغان زندانی هستند
بیشتر از هزار شهروند افغانستان به دلیل ارتکاب جرایمی چون قاچاق مواد مخدر، هراس افکنی، ورود غیر قانونی در ۲۶ زندان در ایالت خیبرپختونخوا در پاکستان زندانی هستند.
خالد عباس، رئیس عمومی زندان مرکزی پیشاور در ایالت خیبرپختونخوا می‌گوید، در حال حاضر از مجموع ۱۰ هزار زندانی در زندان های این ایالت، ۱۰۰۰ وشصت تن آنها افغان هستند.
به گفته آقای عباس، در این زندان، شهروندان کشور های دیگر مانند ایران، تاجیکستان، استرالیا، و چند کشور آفریقایی نیز محبوس هستند.
در شهر کهنه پیشاور در فاصله کوتاهی از بازارقدیمی قصه خوانی، زندان نسبتا بزرگی موسوم به 'پیشاور سنترل جیل' با حصارهای بلند و با محوطه ده ها هزارهکتار زمین دیده می‌شود.
این زندان در سال ۱۸۵۴ از سوی هند بریتانیایی و پیش از تشکیل پاکستان ساخته شد.
رئیس این زندان می‌گوید، زندان در آن زمان برای گنجایش ۸۵۰ زندانی ساخته شده بود اما در حال حاضر در آن ۲۶۰۰ زندانی محبوس هستند.
تنها در همین زندان مرکزی پیشاور حدود ۴۰۰ شهروند افغانستان زندانی هستند که در میان آن ها تعدادی زنان نیز شامل اند.
مقامات این زندان می‌گویند، نمایندگان کنسلی کشورهای مختلف جهان به شمول کشور های آفریقایی از اتباع خود در این زندان دیدار می کنند، اما به گفته آنها "نمایندگان افغانستان تا کنون هیچگاهی به دیدار زندانیان این کشور نیامده اند و این درحالی است که هیچ ممانعتی برای برقراری تماس با این زندانیان وجود ندارد."
خالد عباس رئیس زندان پیشاور می‌گوید نمایندگان دولت افغانستان در پاکستان هیچگاهی از زندانیان افغان در این زندان دیدن نکرده اند
رئیس زندان پیشاور در پاسخ به این پرسش که بیشتر افغان ها به چه جرایم زندانی هستند گفت "شماری از افغان ها به دلیل ارتکاب جرایم در مناطق قبایلی از سوی ارتش و یا هم شبه نظامیان بازداشت شده و شماری دیگر هم از زندانهای ایالات سند، پنجاب و کشمیر به دلیل ارتکاب جرایم مختلف به اینجا منتقل شده اند و ادامه دوره حبس خود را می‌گذرانند."
او افزود "ما در زندان ده‌ها افغان محبوس داریم که از دوره حبس شان سی سال می‌گذرد. بعد از اعلام اخراج پناهجویان غیر قانونی حالا روزانه تا حدود ۱۵ نفر افغان از ایالت های مختلف پاکستان به خاطر نداشتن اسناد و مدارک قانونی باز داشت شده و بعد از تجمع در این زندان از راه تورخم به مقامات افغانستان تحویل داده می‌شوند. اما این افراد دوباره با پرداخت پول وارد خاک پاکستان می‌شوند."
زندانیان چه می‌گویند؟
پادشاه گل یک زندانی افغان می‌گوید، "من در مراسم مرگ مادرم می‌خواستم از بازار برنج بخرم که بازداشت شدم و به ۲۵ سال زندان محکوم شدم و تاکنون شش سال از آن می‌گذرد. برای گرفتن وکیل پول هم ندارم و کسی هم از اعضای خانواده ام به دلیل نداشتن اسناد به پاکستان سفر کرده نمیتوانند. من از آقای کرزی، از پارلمان، از هرکسی که باشد می‌خواهم که به لحاظ خدا اگر من مجرم هستم ویا نیستم می‌خواهم باقی حبس خود را در افغانستان سپری کنم."
"برای گرفتن وکیل پول هم ندارم و کسی هم از اعضای خانواده ام به دلیل نداشتن اسناد به پاکستان سفر کرده نمیتوانند. من از آقای کرزی، از پارلمان، از هرکسی که باشد می‌خواهم که به لحاظ خدا اگر من مجرم هستم ویا نیستم می‌خواهم باقی حبس خود را در افغانستان سپری کنم."
پادشاه گل زندانی افغان در پیشاور
پادشاه گل افزود، "حدود نه ماه پیش یکی از اعضای زن مجلس سنای افغانستان آمد و تنها از ما در مورد رویه مسوولان زندان پرسید و من توسط او یک نامه به آقای کرزی فرستادم و طالب کمک شدم اما تا کنون از او خبری نیست."
رحمت الله زندانی دیگر افغان در زندان پیشاور گفت "من از ولایت ننگرهار ولسوالی سرخرود هستم. بر من اتهام انتقال چرس (حشیش) وارد شد و سپس به ۲۵ سال زندان محکوم شدم."
رحمت الله نیز خواهان کمک از مقامات حکومتی افغانستان می‌باشد و می‌گوید "ما در اینجا با چشم خود مشاهده میکنیم که از هر کشور مقامی می آید و به تبعه کشور شان کمک می‌کنند اما از افغانستان حتی خانواده‌های ما بنابر نداشتن مدرک واسناد نزد ما آمده نمیتوانند. بالاخره ما مجرمین جنگی ویا دهشت افکن که نیستم."
امین الله زندانی دیگر افغان نیز به اتهام انتقال حشیش بازداشت شد و به یک دوره ۲۵ ساله زندان محکوم شد. او نیز می‌گوید تا کنون چندین نامه به سفارت افغانستان و سرکنسل‌گری افغانستان مقیم پشاور فرستاده و هیچگونه جواب و کمک دریافت نکرده است.
فروان که از گرفتن نام کاملش خودداری می‌کند یک شهروند ایرانی است که از دونیم ماه بدینسو به جمع زندانیان افغان پیوسته است.
زندانیان افغان می‌گویند پول ندارند که وکیل بگیرند و اعضای خانواده‌هایشان هم به دلیل نداشتن ویزا نمیتوانند به دیدارشان بیایند
او می‌گوید متولد شهر یزد است و دو سال پیش به دلیل تغییر دین، به افغانستان رفت و در آنجا به دفتر کمیساریای عالی سازمان ملل متحد درخواست پناهندگی داد.
اما به گفته خودش "در این جریان از سوی نیروهای امنیتی افغانستان باز داشت و مدت یک سال ونیم را در زندان پلچرخی سپری کردم. سپس توسط دفتر آی سی آر سی (کمیته بین المللی صلیب سرخ) به دلیل ادامه پرونده ام رها شدم و مدتی هم در منطقه 'ده افغانان' کابل در هتلی کار می کردم و بعد از دریافت جواب منفی از دفتر ملل متحد درکابل دوباره خواستم به شهر پیشاور آمدم تا دوباره دفتر ملل متحد در این شهر درخواست پناهندگی بدهم. اما از سوی پلیس پاکستان بازداشت شدم."
آقای فروان می‌گوید "من هیچگونه اسناد و مدرک و پول ندارم و مسئولان به خاطر فارسی حرف زدن مرا تبعه افغانستان می‌دانند. من به هیچ صورت نمی‌توانم دوباره به ایران و افغانستان برگردم."
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
